Główne zasady eksmisji lokatorów zostały uregulowane przez Ustawę z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do lokalu socjalnego, jeśli zagrożony eksmisją zajmuje lokum komunalne, spółdzielcze lub społeczne (TBS), nie posiada prawa do innego mieszkania i jest np. emerytem lub rencistą, który spełnia kryteria do korzystania z pomocy społecznej, osobą obłożnie chorą, niepełnosprawną, osobą ubezwłasnowolnioną albo jej opiekunem.

W przypadku osoby zamieszkującej prywatne mieszkanie nie przysługuje jej lokal socjalny nawet wtedy, gdy spełnia jedno z powyższych kryteriów. Mieszkania socjalnego mogą też nie otrzymać osoby zamieszkujące lokum komunalne, spółdzielcze lub społeczne, które nie kwalifikują się do jednej z wymienionych kategorii lub których eksmisja jest spowodowana zachowaniem naruszającym zasady współżycia społecznego (np. demolowaniem wyposażenia bloku), bezprawnym zajęciem mieszkania czy stosowaniem przemocy wobec członków rodziny.

Jeśli lokator nie posiada innego lokum (np. wskazanego przez wynajmującego) lub prawa do lokalu socjalnego, gmina w ciągu 6 miesięcy powinna mu wskazać tzw. pomieszczenie zastępcze. Jeżeli odpowiednie pomieszczenie nie będzie dostępne po upływie półrocznego terminu, to lokator zostanie eksmitowany do noclegowni lub schroniska dla bezdomnych, a komornik powiadomi gminę o potrzebnym lokum.

Więcej: www.ebroker.pl