Starość i starzenie się są trudne do jednoznacznego określenia. Jedna z definicji mówi o tym, iż starzenie jest procesem dynamicznym, który przebiega w czasie i któremu towarzyszy ciągły proces zmian fizycznych i psychicznych oraz społecznych. Starzenie się to jednak proces naturalny, wpisany w cykl życia człowieka. Towarzyszy mu utrata sprawności zarówno fizycznej, jak i psychicznej. Wraz z wiekiem zwiększa się zachorowalność na choroby układu krążenia, układu ruchu, choroby metaboliczne czy też nowotworowe. Okres starości jest bardzo rozciągnięty w czasie i przyjmujmy, iż rozpoczyna się między 60. a 65. rokiem życia. Wśród oznak starzenia się najczęściej można zaobserwować zmniejszającą się aktywność, spadek interakcji społecznych, osłabienie sił fizycznych oraz zakończenie życia zawodowego. 

Podstawowe wyzwania starzenia się
Coraz częściej zaczynamy dostrzegać, że w okresie starości człowiek ma możliwość czerpania przyjemności i gratyfikacji z życia. Z drugiej jednak strony należy zauważyć, iż duża liczba emerytów żyje w ubóstwie, z poważnymi problemami zdrowotnymi, mieszkaniowymi czy też ekonomicznymi. Warunki materialne są jednym z ważniejszych czynników warunkujących sytuację życiową człowieka. W badaniu PolSenior tylko 13,8% mężczyzn i 8,8% kobiet w wieku 65 lat i więcej oceniło swoje dochody jako „wystarczające na życie bez szczególnych ograniczeń”. Natomiast ok. 40% i 30% badanych wskazywało odpowiedzi „wystarcza na skromne życie” i „bardzo skromne życie”. Jak wynika z badań GUS przeprowadzonych na 13,5 mln gospodarstw domowych, aż 35% stanowiły gospodarstwa emerytów i rencistów. Według tej analizy, przeciętne przychody na 1 osobę w 2016 r. w gospodarstwie emerytów wynosiły ok. 1569 zł, natomiast wydatki 1266 zł.

Istotnym problemem jest również samotność seniorów. Wynika to z faktu, iż rodziny wielopokoleniowe są rzadkością, bo młodzi ludzie coraz częściej wyjeżdżają za pracą do innych miast lub za granicę. Wg badania PolSenior, w Polsce osoby powyżej 65 lat najczęściej mieszkały we wspólnym gospodarstwie ze współmałżonkiem – 32,2%. Jednak 22% stanowiły osoby mieszkające samotnie. I choć od badania PolSenior minęło kilka lat, sytuacja ta nie uległa poprawie.

Z uwagi na fakt, iż mężczyźni żyją średnio 8 lat krócej niż kobiety, starość przybiera obraz kobiety-wdowy. Samotność można rozpatrywać w dwóch wymiarach - pozytywnym (gdy jest świadomym wyborem i służy samorealizacji oraz jest krótkotrwała) i negatywnym (kiedy jest osamotnieniem, nie zawsze wybieranym świadomie, mogącym prowadzić do depresji). Najtrudniej samotność znoszą osoby bierne, które w okresie starości, po przejściu na emeryturę, tracą sens życia i nie potrafią wytyczyć sobie nowego celu. Staje się ona dla nich udręką i oczekiwaniem na śmierć.

Jak mówi prof. Barbara Bień „starzenie się polskiej populacji jest nieuniknione, jednak niezmiernie ważne jest, by odbywało się ono w sposób godny oraz zdrowy. Niezmiernie ważne jest budowanie świadomości i pokazywanie możliwości, jakie daje współczesna medycyna”.