Jak poinformowało w czwartek (8 sierpnia) MRPiPS, w resorcie funkcjonuje Rada ds. Polityki Senioralnej (jej przewodniczącą jest prof. Józefa Hrynkiewicz), czyli forum otwartego dialogu o koncepcji polityki społecznej wobec starości i starzejącego się społeczeństwa, a w jej strukturach - zespół tematyczny.

"Ze względu na zmieniającą się sytuację społeczno-gospodarczą Polski, która jest skutkiem dynamicznych zmian w strukturze demograficznej ludności, Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej jako priorytet swoich prac uznało weryfikację i aktualizację założeń oraz stworzenie programu polityki społecznej wobec osób starszych do 2030 roku" - poinformowano.

Do głównych wyzwań zespołu należy zdefiniowanie granicznego wieku starości i osoby starszej oraz wieku przygotowania do okresu starości, ukierunkowanie polityki społecznej wobec osób starszych do dwóch grup - osób samodzielnych i niesamodzielnych. Odbyły się już trzy spotkania zespołu. Jego prace mają zakończyć się dokumentem, który zostanie poddany szerokim konsultacjom społecznym.

- Widzę wyraźną potrzebę stworzenia nowej, spójnej i kompleksowej polityki senioralnej - stwierdziła wiceminister rodziny, pracy i polityki społecznej Elżbieta Bojanowska. - Z każdym rokiem będzie przybywać osób starszych. Musimy zapewnić im możliwość aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa.

Polityka senioralna od podstaw?
Założenia Długofalowej Polityki Senioralnej w Polsce na lata 2014-2020 zostały przyjęte przez poprzedni rząd w grudniu 2013 r. Jej celem jest wspieranie aktywnego starzenia się w zdrowiu oraz możliwości prowadzenia samodzielnego, niezależnego i satysfakcjonującego życia, nawet przy pewnych ograniczeniach funkcjonalnych.

W tym samym czasie przyjęto również Program na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych na lata 2014-2020; który zakłada praktyczne włączenie organizacji pozarządowych do działań służących zaangażowaniu seniorów. W jego ramach m.in. dofinansowywane są różnego rodzaju przedsięwzięcia aktywizujące seniorów.

W większości dokumentów dotyczących polityki senioralnej jako osoby starsze określa się te, które skończyły 60 lat (w niektórych dokumentach i statystkach - 65 lat). W ten sposób GUS definiuje wiek poprodukcyjny, czyli taki, w którym zazwyczaj kończy się pracę zawodową - dla mężczyzn 65 lat i więcej, dla kobiet - 60 lat i więcej.

Według badań Eurobarometru dla większości Europejczyków starość zaczyna się w wieku ok. 64 lat, zaś ludzie przestają być młodzi ok. 42. roku życia.