Ministerstwo Zdrowia poinformowało, że wstępny projekt nowej ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych znajduje się obecnie w wykazie prac Rady Ministrów; projekt nie przewiduje uwzględnienia partnera życiowego w kręgu osób uprawnionych do pochowania zwłok. Resort przyznał, że prawo do pochówku bliskiej osoby przez partnera życiowego stanowi istotny społecznie problem, który wymaga rozważenia.

Rzecznik praw obywatelskich Adam Bodnar w grudniu ub. r. zwrócił się do ówczesnego ministra zdrowia Konstantego Radziwiłła ws. prawa do organizacji pochówku bliskiej osoby przez partnera. Zdaniem Rzecznika planowana przez resort zdrowia "znaczna przebudowa przepisów regulujących chowanie zmarłych", powinna uwzględniać prawo osób pozostających we wspólnym pożyciu do pochowania ciał ich zmarłych partnerów.

RPO chce, by partner osoby zmarłej miał do tego takie samo prawo jak najbliższa rodzina.

Obecna Ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych zawiera wyliczenie osób uznawanych za "najbliższą rodzinę": małżonka, krewnych zstępnych (dzieci, wnuki, prawnuki), krewnych wstępnych (rodzice, dziadkowie, pradziadkowie), krewnych bocznych do 4. stopnia pokrewieństwa (rodzeństwo, siostrzeńcy, bratankowie itd.), a także powinowatych w linii prostej do 1. stopnia (teściowie, synowe, zięciowie). W dalszej kolejności wskazano, że prawo pochowania zwłok przysługuje również osobom, które dobrowolnie się do tego zobowiążą.

W odpowiedzi ministerstwa zdrowia - opublikowanej przez biuro Rzecznika - zwrócono uwagę, że obowiązująca ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych pochodzi z lat pięćdziesiątych XX wieku, dlatego każde zagadnienie związane z problematyką chowania zmarłych wymaga uregulowania w nowo projektowanej ustawie.

Ministerstwo Zdrowia poinformowało, że wstępny projekt ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych przygotowany przez międzyresortowy zespół znajduje się obecnie w wykazie prac Rady Ministrów. Z odpowiedzi MZ wynika, że projekt nie przewiduje uwzględnienia partnera życiowego w kręgu osób uprawnionych do pochowania zwłok.

Resort przyznał jednak, że poruszona w wystąpieniu RPO tematyka "niewątpliwie stanowi istotny społecznie problem", wymagający rozważenia i wypowiedzenia się wszystkich zainteresowanych w ramach konsultacji publicznych i opiniowania projektu ustawy, które mają zostać przeprowadzone po zakończeniu etapu uzgodnień wewnętrznych.

Za proces konsultacji publicznych, z upoważnienia Ministerstwa Zdrowia, ma odpowiadać Główny Inspektor Sanitarny.