Jeremi Przybora wspominał, że Wiesław Michnikowski jest wzorem skromności, "co przy jego talencie wydaje się dość śmieszne". Prof. Aleksander Bardini uważał, że "poza sceną czy planem filmowym aktor robi wszystko, żeby go było jak najmniej widać i słychać". - Jest to wybitnie liryczny mężczyzna - twierdził Wojciech Młynarski.

Urodzony 3 czerwca 1922 r. przy ul. Pańskiej 100 nr mieszkania 37 w Warszawie Wiesław Antoni Michnikowski miał być, zgodnie z życzeniem matki, księdzem. - W rodzinie był przecież i prałat, i kanonik... A ja zszedłem na złą drogę - wspominał.

Zadebiutował jednak nie na scenie, ale... w kościele, gdzie przy akompaniamencie organów zaśpiewał arię z "Bajadery". W rozmowie z Jolantą Ciosek wspominał: - To się zdarzyło w naszej parafii, w kościele Wszystkich Świętych. Biedna mama była tym nieco przerażona i szczerze mnie za ten wybryk zrugała.

W czasie II wojny światowej - jak opowiadał - pracował i jednocześnie kończył technikum samochodowe, "bo licea były przez okupanta zamknięte".

- Tak, tak, taki właśnie stary już jestem. Otrzymałem dyplom technika samochodowego. Jednak los przesądził inaczej i zostałem aktorem - opowiadał. Był pomocnikiem montera. Prawo jazdy młody mechanik samochodowy Michnikowski zrobił w znanej szkole Prylińskiego w Alejach Jerozolimskich (dziś stoi tam Marriott). Do teraz żywo interesuje się motoryzacją, a jego pierwszym samochodem był zakupiony wspólnie ze szwagrem wartburg.

W 1946 roku Michnikowski zdał egzamin eksternistyczny w Szkole Dramatycznej Karola Borowskiego w Lublinie. Był kolejno aktorem Teatru Domu Żołnierza w Lublinie (1945-46), Teatru Miejskiego w Lublinie (1946-47), Teatru Klasycznego w Warszawie (1947-48), Teatru im. J. Osterwy w Lublinie (1948-51), Teatru Młodej Warszawy (1951-56), Teatru Komedia w Warszawie (1956-57), Teatru Współczesnego w Warszawie (1958-70), Teatru Polskiego w Warszawie (1970-71). W latach 1971-92 ponownie trafił do zespołu Teatru Współczesnego.

Uważał się przede wszystkim za aktora teatralnego; zagrał wiele ważnych ról w niemal wszystkich polskich premierach Sławomira Mrożka: "Zabawie", "Tangu", "Szczęśliwym wydarzeniu", "Emigrantach", "Krawcu", "Wdowach". Współpracował z plejadą największych polskich reżyserów i inscenizatorów, m.in.: Z Marią Dulębą, Leonem Schillerem, Aleksandrem Bardinim, Konradem Swinarskim, Jerzym Kreczmarem, Andrzejem Łapickim, Zygmuntem Huebnerem. Najczęściej - z Erwinem Axerem, swoim mentorem i dyrektorem Teatru Współczesnego.

W Teatrze Współczesnym, gdzie Michnikowski spędził 33 sezony, znalazł scenicznego partnera "z prawdziwego zdarzenia" w osobie Mieczysława Czechowicza (występowali razem także w programach telewizyjnego Kabaretu Starszych Panów). Zagrał z nim pamiętną rolę AA w wyreżyserowanej przez Jerzego Kreczmara "Emigrantów" Mrożka (prapremiera 17 grudnia 1975). Wielu aktorów do dziś wspomina niezapomnianą aurę "garderoby Współczesnego", w której rozśmieszał koleżanki i kolegów Wiesław Michnikowski. W wywiadzie z Januszem R. Kowalczykiem Krzysztof Wakuliński opowiadał: - Dwanaście lat spędziłem w magicznej garderobie Współczesnego. Rej wodził tam znany z dowcipu i niewyczerpanych pomysłów Wiesio Michnikowski. (...) Gorące dyskusje na różne tematy, żarty - często długo i misternie przygotowywane, tworzyły atmosferę, za którą, myślę, nie ja jeden tęsknię.