Starania o miejsce w DPS-ie trzeba zacząć od wizyty w gminnym lub miejskim ośrodku pomocy społecznej (GOPS lub MOPS) i złożenia wniosku. Gazeta Wyborcza przypomina, że nie wystarczy być starym, chorym i niepełnosprawnym, by trafić do domu pomocy - trzeba jeszcze utracić zdolność do samodzielnej egzystencji i samoobsługi, nawet z doraźną pomocą osób trzecich.

Cenę za pobyt w domu pomocy społecznej ustala starosta. Praktycznie nie zdarza się, by pobyt był tańszy niż 3 tys. zł miesięcznie - pisze GW.

Zasada jest taka, że mieszkaniec domu płaci nie więcej niż 70 proc. swoich dochodów. Gdy ma groszową emeryturę lub rentę, DPS upomni się o dopłatę od współmałżonka, a gdy ten nie żyje lub ma równie niskie dochody - od dzieci, wnuków albo rodziców.

Jeżeli syn lub córka mieszkańca domu opieki żyją samotnie, to będą dopłacać do rodzica tylko wtedy, gdy ich miesięczny dochód przekroczy 1902 zł (300 proc. kryterium dochodowego na osobę samotną). Jeśli mają rodzinę - gdy dochód na osobę przekroczy 1542 zł (300 proc. kryterium dochodowego na osobę w rodzinie).

Rodzeństwo nie jest rodziną w linii prostej, co znaczy, że brat nie musi płacić za siostrę.

Gdy rodzina pensjonariusza domu opieki jest uboga lub jest on osobą samotną, do pobytu dopłaci gmina, która go tam skierowała.

Więcej: www.wyborcza.pl