Mniejsze zainteresowanie posiłkami u osób starszych wynika z wielu przyczyn. Pierwszą z nich są braki w uzębieniu lub dyskomfort związany z koniecznością korzystania z protez. Ograniczona możliwość swobodnego żucia i rozdrabniania pokarmów powoduje, że zmniejsza się ilość spożywanej żywności, a także jej jakość. Wszystko, dlatego, że bardzo często w pierwszej kolejności odrzucane są produkty pełnoziarniste, warzywa, owoce, orzechy, a także trudniejsze do rozdrobnienia elementy mięsne. Dieta zaczyna być monotonna i uboga. Niechęć do posiłków może potęgować także zmniejszona ilość śliny i uczucie suchości w ustach. Ponadto, w wyniku procesu starzenia dochodzi do pogorszenia funkcjonowania zmysłów smaku i węchu. Wszystko to sprawia, że potrawy zaczynają smakować mdło i niewyraźnie. Spożywanie pokarmów może być ograniczane także jako odpowiedź na obecność refluksu żołądkowo-przełykowego lub postępujące trudności z połykaniem, tzw. dysfagię. Dodatkowo, wraz z wiekiem następuje zmniejszenie masy mięśniówki przewodu pokarmowego, co przyczynia się do jego gorszej sprawności motorycznej powodując częstsze w tym wieku zaparcia. U części osób znaczne spadki apetytu są też efektem złego stanu psychicznego czy samotności. Te opisane powyżej przyczyny braku apetytu to jednocześnie częste przyczyny niedożywienia u osób starszych.

Niedożywienie osób starszych – powszechny problem

Problem niedożywienia może dotykać nawet 60% osób po 65. roku życia bez większych problemów zdrowotnych. W grupie chorych odsetek ten jest jeszcze większy. Niedożywienie to stan rozwijający się w organizmie, kiedy przez dłuższy czas nie otrzymuje z żywnością wystarczającej ilości energii i/lub składników odżywczych jak białko, witaminy czy składniki mineralne. Nie należy go bagatelizować, bo to nie tylko szczupła sylwetka. Niewykryte niedożywienie oraz niewdrożone wsparcie żywieniowe w niedożywieniu, skutki niesie za sobą poważne. Można wśród nich wymienić pogorszenie jakości życia i zdolności do samodzielnego funkcjonowania, przyspieszenie utraty masy mięśniowej i masy kostnej, które przekładać się może na zwiększoną liczbę złamań, a także gorszą odporność organizmu. Nieprawidłowy stan odżywienia to także wolniejsze gojenie ran, trudniejszy powrót do pełni sił po zabiegach operacyjnych, tendencja do odleżyn czy pogorszenie zdolności poznawczych, takich jak pamięć czy koncentracja. Z tego względu niedożywienie powinno być wykryte tak szybko jak to możliwe  oraz powinno zostać wprowadzone postępowanie dietetyczne poprzez zastosowanie odpowiedniej diety, a po konsultacji z lekarzem wsparcia żywieniowego z wykorzystaniem żywności medycznej.

Jak pomóc może żywność medyczna?

Żywność medyczna to produkty, które powstały z myślą o osobach, które przy pomocy klasycznych produktów nie są w stanie dostarczyć sobie wszystkich składników, których potrzebują w odpowiednich proporcjach. Ma ona łatwą do spożycia formę i w małej objętości zawiera znaczne ilości składników odżywczych tak, aby nawet osoby, które jedzą bardzo mało miały jak największą szansę zadbać o swój stan odżywienia. Żywność medyczna może być elementem diety jako dodatek do posiłków albo zastępować całkowicie klasyczne pożywienie. Przykładem żywności medycznej może być Resource 2.0, który w 1 butelce zawiera aż 400 kcal i 18 g białka. Jest on kompletny pod względem odżywczym, co oznacza, że może stanowić nawet jedyne źródło pożywienia. Występuje w kilku wariantach: o smaku waniliowym, morelowym, czekolada-mięta i ananas-mango. Żywność medyczną należy stosować zawsze w porozumieniu z lekarzem, który wskaże jak często i jak długo powinna pojawiać się w menu.

_{Żywność specjalnego przeznaczenia medycznego. Stosować pod kontrolą lekarza. Resource 2.0: Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia i/lub w przypadku ryzyka niedożywienia.}