W prospektywnym badaniu wzięły udział 1003 starsze Japonki nie mające początkowo problemów z codziennym funkcjonowaniem. W początkowej ankiecie przeprowadzanej w cztery oczy wszystkie zostały zapytane o to, czy wykonywały jeden z 16 rodzajów ćwiczeń, czy też nie. Pojawiająca się w ciągu ośmiu lat obserwacji niepełnosprawność dotyczącą czynności życia codziennego (ADL) została zdefiniowana jako zależność od pomocy innych osób w co najmniej jednej z pięciu czynności (chodzenie, jedzenie, kąpiel, ubieranie się, korzystanie z toalety).

Niepełnosprawność ADL odnotowano u 130 uczestniczek (13 proc.). Po uwzględnieniu czynników zakłócających okazało się, że kobiety tańczące były o 73 proc. mniej narażone na niepełnosprawność ADL w porównaniu z nietańczącymi Nie wykazano znaczącego związku pomiędzy innymi typami aktywności a niepełnosprawnością ADL.

Taniec wymaga nie tylko równowagi, siły i wytrzymałości, ale także zdolności poznawczych: zdolności adaptacji i koncentracji, aby poruszać się zgodnie z muzyką i partnerem, artyzmu niezbędnego dla płynnego ruchu i pamięci potrzebne do choreografii.

Więcej: www.naukawpolsce.pap.pl