Amerykańscy badacze wykazali, że nanocząsteczki imbiru mogą łagodzić objawy choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, a także zapobiegać rakowi okrężnicy. Malutkie granulki dobrze wchłaniają się w układzie pokarmowym, zmniejszają stan zapalny i pobudzają komórki do odbudowy wyściółki jelit, a przy tym nie wywołują skutków ubocznych.

Pracownicy laboratorium do uzyskania nanocząsteczek o średnicy 230 nm wykorzystali najnowocześniejsze technologie. Zaczęli od metod najprostszych - nabyli korzenie imbiru i zmiksowali je do postaci soku. Kolejne etapy były jednak znaczniejsze trudniejsze. Sok został z dużą szybkością odwirowany, a następnie rozbity za pomocą ultradźwięków.

Powstałe w ten sposób nanocząsteczki podano myszom. Zaobserwowano, że molekuły skutecznie docierały do jelita grubego i z łatwością przenikały do struktur komórkowych tworzących wyściółkę dróg pokarmowych.

Drobinki wpływały na ograniczenie produkcji białek prozapalnych i zwiększenie wytwarzania protein przeciwzapalnych. W dodatku nanocząsteczki imbiru pobudzały jelita do regeneracji, wspomagając przetrwanie i namnażanie się komórek tworzących wyściółkę układu trawiennego.

Według naukowców właściwości lecznicze imbiru są zasługą znajdujących się w nim substancji - głównie lipidów, np. kwasu fosfatydowego stanowiącego budulec błony komórkowej, jak również związków, takich jak 6-gingerol i 6-shogaol, działających przeciwutleniająco, przeciwzapalnie i przeciwnowotworowo.

Imbir w naturalnej postaci od dawna był stosowany w medycynie ludowej jako środek niwelujący nudności i problemy trawienne. Sam korzeń nie jest jednak tak efektywny, jak uzyskane z niego nanocząsteczki, które precyzyjnie trafiają w miejsca dotknięte chorobą i stanowią przyszłość współczesnych metod leczenia.

Wyniki niniejszego badania zostaną opublikowane we wrześniowym numerze czasopisma "Biomaterials".