Artykuł z wynikami ich najnowszego badania ukazał się na łamach pisma "American Journal of Physiology-Regulatory, Integrative and Comparative Physiology".

Arsen jest pierwiastkiem naturalnie występującym w glebie, roślinach i wodzie, w bardzo niewielkich ilościach. Badania wykazały, że długotrwały kontakt z wyższymi stężeniami arsenu środowiskowego jest związany z podwyższonym ryzykiem rozwoju raka, chorób serca i innych problemów zdrowotnych, zaś spożywanie dużych dawek tego pierwiastka może być śmiertelne.

Światowa Organizacja Zdrowia szacuje jednak, że miliony ludzi na całym świecie są stale narażone na niebezpieczne poziomy arsen w wodzie pitnej.

- Są to stężenia niezagrażające życiu, ale nadal niebezpieczne. A ryzyko zaburzeń metabolicznych związanych z arsenem jest niedoceniane - mówią autorzy omawianej pracy.

Zespół badawczy z Chicago przebadał samce myszy narażone na kontakt z lekko przekraczającymi normy poziomami arsenu, co miało symulować chroniczne narażenie człowieka na wodę pitną zanieczyszczoną tym pierwiastkiem.

Okazało się, że w porównaniu do grupy kontrolnej zwierzęta eksponowane na arsen miały wyższe poziomy glukozy we krwi, co wynikało ze zmniejszonego wydzielania insuliny przez trzustkę.

- Insulina to główny hormon odpowiedzialny za transport glukozy z krwi i do tkanek ciała - tłumaczą badacze. - Upośledzenie wydzielania insuliny odgrywa więc kluczową rolę w rozwoju cukrzycy - dodają.

Pomimo obniżonego poziomu insuliny uwalnianej po ekspozycji na arsen, naukowcy nie stwierdzili u myszy żadnych istotnych różnic w stanie zdrowia trzustki czy liczbie komórek produkujących insulinę (komórek beta), o których wiadomo, że sprzyjają rozwojowi cukrzycy.

- W przeciwieństwie do cukrzycy typu 1, w której produkcja insuliny jest ograniczona, ponieważ komórki beta ulegają zniszczeniu, w cukrzycy arsenozależnej nietolerancja glukozy jest indukowana przez zakłócenie funkcjonowania komórek beta, polegającym na zmianie w działaniu sprzężenia bodźce z zewnątrz - wydzielanie - uważają autorzy badania.

- Co ważne, nasze odkrycia sugerują, że ryzyko cukrzycy wywołanej arsenem może być odwracalne, jeśli wprowadzi się odpowiednie środki zaradcze w postaci zmniejszenia zanieczyszczeń środowiskowych - podsumowują.

W przyszłości naukowcy zamierzają dowiedzieć się, w jaki sposób arsen zmienia sygnalizację wydzielania insuliny, co być może przyczyni się do poprawy strategii zapobiegania cukrzycy.