Pośpiech przy konsultacjach jest częstszy wśród specjalistów niż lekarzy pierwszego kontaktu - zauważyła prowadząca badanie Naykky Singh Ospina z University of Florida w Gainesville i Mayo Clinic, która wraz z kolegami przyglądała się spotkaniom lekarzy z pacjentami.

Przeanalizowano kilka początkowych minut 112 sesji treningowych dla lekarzy, prowadzonych w różnych amerykańskich klinikach. Singh Ospina i jej koledzy zwracali uwagę m.in. na to, czy lekarze stosują pytania otwierające w rodzaju: "Jak się pan/pani ma?" lub "Co mogę dla pani/pana zrobić?". Badacze notowali także, czy pacjentom przerywano, kiedy odpowiadali na takie pytania, i w jaki sposób.

Zaledwie jedna trzecia osób (36 proc.) była w stanie wyłożyć lekarzom, po co przyszła. Jednak nawet kiedy mieli szansę wyliczyć swoje dolegliwości i tak przerywano im w siedmiu na dziesięć przypadków, mniej więcej po 11 sekundach, od kiedy zaczęli mówić.

Lekarze pierwszego kontaktu dawali pacjentom więcej czasu i mniej im przerywali. Specjaliści często w ogóle pomijali wstęp, gdyż wiedzieli, z czym chorego do nich skierowano.

- Mimo to, nawet jeśli wizyta dotyczy konkretnej sprawy, warto zrozumieć, czemu pacjent umówił się ze specjalistą i jakie ma wątpliwości związane z chorobą - podkreśla Singh Ospina.

W jej ocenie przerywanie ma też pewne zalety. - Jeśli robi się to z szacunkiem i w najlepszym interesie pacjenta, przerywanie może pomóc w doprecyzowaniu rozmowy, a to stanowi korzyść - uważa Singh Ospina.

Ograniczenia czasowe, niewystarczające szkolenia na temat komunikacji z pacjentami i wypalenie zawodowe mogą - zdaniem Singh Ospiny - stać na drodze do podejścia bardziej zorientowanego na pacjenta. Badaczka zamierza teraz badać związek między początkowymi minutami konsultacji a wynikiem leczenia.

- Nasze wnioski sugerują, że jesteśmy daleko od skoncentrowanej na pacjencie opiece medycznej - komentuje naukowiec.