Jego spożycie w ilości zaledwie 50 gramów może doprowadzić do śmiertelnego zatrucia. Zawiera toksyczną amanitynę, której nie można zniszczyć podczas obróbki termicznej (gotowania, smażenia, marynowania, suszenia, itp.).

Objawy po spożyciu
Po spożyciu objawy zatrucia nie występują od razu, mogą pojawić się dopiero po wielu godzinach, jednak już w okresie bezobjawowym dochodzi do uszkodzenia wątroby. W zatruciu muchomorem zielonawym charakterystycznym objawem jest najczęściej uporczywa i nieustępująca biegunka, doprowadzająca do szybkiej utraty płynów i elektrolitów. Inne objawy to kolkowate bóle brzucha, wymioty.

W przypadku podejrzenia spożycia muchomora sromotnikowego należy jak najszybciej sprowokować wymioty, aby usunąć resztki grzyba z układu pokarmowego. Zawartość żołądka będzie stanowiła także materiał do badań w szpitalu, dlatego należy ją zachować.

Jak wygląda muchomor sromotnikowy?
Muchomor sromotnikowy ma oliwkowozielony, żółtozielony kapelusz o średnicy 5-15 cm z gęstymi, białymi, nieprzyrośniętymi do trzonu blaszkami. Trzon jest wysmukły, u podstawy bulwiasto rozszerzony z odstającą pochwą, lekko zabarwiony zielonawo z zygzakowatym wzorkiem. Na trzonie pod kapeluszem znajduje się przyrośnięty biały pierścień, niekiedy zwisający na brzegu kapelusza. Muchomor charakteryzuje się białym miąższem o lekko orzechowym smaku, bez wyróżniającego się zapachu. Zapach muchomora suszonego jest nieprzyjemny, przypomina stary, zepsuty ser. Występuje od lipca do października w lasach liściastych i mieszanych.

Grzyb ten jest mylony przez niedoświadczonych zbieraczy z popularnymi i chętnie zbieranymi: gołąbkiem zielonawym, gąską zielonką, a nawet czubajką kanią czy popularną pieczarką. Najmniejsza wątpliwość co do rodzaju i gatunku grzyba powinna być wystarczającym sygnałem, aby zrezygnować z włożenia go do koszyka. Nie jest także wskazane przeprowadzanie próby smakowej.

Polska to raj dla grzybiarzy
Leśnicy przekonują, że Polska to prawdziwy raj dla grzybiarzy - w lasach występuje ponad tysiąc jadalnych gatunków grzybów, choć najczęściej zbieramy tylko kilkanaście tych najpopularniejszych. W razie niepewności warto sięgnąć po kieszonkowy atlas grzybów. 

Polski rynek grzybiarski jest jednym z największych w Europie. Co roku Polska eksportuje do krajów europejskich ok. 20 tys. ton grzybów o łącznej wartości 200 mln zł. Najlepiej sprzedają się pieczarki. Szacuje się, że 25 proc. tych grzybów dostępnych na rynku unijnym pochodzi z Polski.

Najbardziej urodzajne są lasy w Wielkopolsce (w 2012 r. zebrano tam 2,8 tys. ton) oraz w woj. pomorskim (1 tys.) i lubuskim (637 ton). Szacunkowa wartość zebranych w ciągu roku grzybów to ok. 500 mln zł.